Kada kriza zakuca na vrata, bilo da je riječ o sukobima ili nekim drugim vanrednim okolnostima, djeca su ta koja su najranjivija i najugroženija. Njihovo zdravije i emocionalna stabilnost su prioritet.
Kao prva linija podrške tu je uvijek Centar za socijalni rad.
Povodom obilježavanja Međunarodnog dana Roma, Opština Bar je, u saradnji sa Centrom za socijalni rad za opštine Bar i Ulcinj i Opštinskom organizacijom Crvenog krsta Bar, organizovala aktivnosti kako bi ukazala na značaj ovog datuma u kontekstu promovisanja ravnopravnosti i poštovanja ljudskih prava i sloboda manjinskih naroda.
U prostorijama Centra za njegu OO Crvenog krsta Bar priređen je muzičko-kulturni program u okviru kojeg su predstavljeni istorija i kultura Roma kroz vrijeme, uz izvođenje tradicionalnih romskih pjesama, a najugroženijim romskim porodicama podijeljeno je 45 poklon paketa.
Na događaju kojem su prisustvovali Naser Kraja – rukovodilac Odsjeka za ljudska i manjinska prava i rodnu ravnopravnost u Opštini Bar, Biljana Tvrdišić Pajović – direktorica Centra za socijalni rad, Zorica Crnčević – sekretarka OO Crvenog krsta Bar, Alan Adžović ispred Romske zajednice i brojni pripadnici RE populacije, istaknuta je važnost obrazovanja, zapošljavanja i socijalne inkluzije Roma.
Poručeno je da Opština Bar posvećeno radi na realizaciji projekata koji treba da pruže podršku romskoj zajednici, sa posebnim akcentom na oblast obrazovanja, pa je stoga pokrenut program dodjele subvencija za obrazovanje RE populacije kojim su obuhvaćeni predškolci, osnovci, srednjoškolci i studenti, za šta je iz lokalnog budžeta opredijeljeno 90 hiljada eura. Osim toga, lokalna uprava je, kroz participaciju u projektu ROMACTED, obezbijedila asfaltiranje ulica i čišćenje kanala u naselju Sokolana, nakon čega je ugovoren i projekat elektrifikacije što će doprinijeti povećanju bezbijednosti i boljim uslovima života.
Aktivnu podršku romskoj populaciji pružaju i Centar za socijalni rad i OO Crvenog krsta Bar iz kojih su ukazali na važnost osnaživanja žena, njihovih potencijala i integracije u lokalnu zajednicu, smanjenje stigme i diskriminacije, ali i na potrebu angažmana svih releventanih subjekata koji će zajedničkim djelovanjem doprinijeti unapređenju prilika za Rome.
U čast Međunarodnog dana Roma, tradicionalno je istaknuta romska zastava ispred zgrade Opštine Bar, a istim povodom će u četvrtak 10. aprila, u OŠ “ Kekec” u Sutomoru, biti organizovana prijateljska utakmica pionira u malom fudbalu između ekipa iz Bara i Ulcinja.
Preuzeto sa: Opština Bar obilježila Međunarodni dan Roma
Sve dinamičniji i stresniji život, uz puno obaveza i egzistencijalnih problema, donio je promjene u načinu življenja, funkcionisanju porodice i doprinio rušenju tradicionalnih obrazaca. To se odrazilo i na stare, koji su nakon penzije prepušteni sami sebi i o kojima nema ko da brine. Često, to nije ni pitanje volje, već mogućnosti, odnosno nemogućnosti, da se, usljed svih tih promjena, starim licima pruže potrebna briga i pažnja. Ne mali broj je i onih koji nemaju porodicu i srodnike koji bi mogli da preuzmu takvu obavezu. Evidentan je i nedostatak institucija – domova za stare, a tamo gdje postoje, mjesta su popunjena.
Barski Centar za socijalni rad ukazuje na mogućnost, identičnu kao za nezbrinutu djecu, smještaja odraslih i starih u srodničku ili nesrodničku porodicu, koja bi im obezbijedila dostojanstvene uslove za život i osjećaj familijarnosti i povezanosti.
Kako i na koji način, za Radio Bar i Bar info, razgovarali smo sa Milenom Leković – psihološkinja, Azrom Čindrak – socijalna radnica i Ivanom Bošković – socijalna radnica u Centru za socijalni rad.
„Ova mogućnost nije dovoljno poznata široj javnosti za razliku od hraniteljstva ili porodičnog smještaja za djecu koja je zaživjela. Zato smo danas ovdje, da zajedno sa vama, promovišemo uslugu i informišemo građane konkretno što ona znači i kako je realizovati. Dakle, ta usluga podrazumijeva smještaj u srodničku ili nesrodničku porodicu starog ili odraslog lica koje nema podršku svoje biološke porodice i o kojem nema ko da brine. To je organizovani oblik zbrinjavanja, ali, nažalost, u Centru za socijalni rad mi još uvijek nismo imali nijedan slučaj nesrodničkog smještaja ovakvih lica. Do sada imamo 5 korisnika koji su smješteni u srodničke porodice, a to su, u stvari, rođaci koji su već brinuli o njima, samo smo formalizovali njihovu dotadašnju brigu i njegu . U našoj opštini ima puno starih koji žive sami i kojima je, sigurni smo, potrebna ova vrsta pomoći. Moram naglasiti da se ova usluga odnosi i na trudnice, samohrane majke sa djetetom do treće godine, stare koji trpe zlostavljanje i zanemarivanje od sopstvene porodice, kao i sva odrasla lica koja ne mogu i nisu u stanju, iz raznoraznih razloga da samostalno brinu o sebi”, objasnila je Ivana Bošković, socijalna radnica, koja je naglasila da je ova mogućnost veoma značajna, tim prije što u svakom gradu ne postoji Dom za stare ili nezbrinuta lica, a tamo gdje su sagrađeni, prebukirani su i nema mjesta.
U proceduri smještaja nezbrinutog lica u porodicu, potrebna je njegova saglasnost. Izuzetak su jedino oni koji su oboljeli, npr. od demencije, kada se određuje staratelj za poseban slučaj. Materijalne troškove za ovu uslugu snosi korisnik, ukoliko ima prihode, u protivnom, država, odnosno resorno Ministarstvo rada, zapošljavanja i socijalnog dijaloga. Lice koje je smješteno u porodicu dobija brigu i zaštitu, a onaj koji to pruža odgovarajuću naknadu.
Proces starenja je veoma težak, ukoliko su stari, koji su najčešće bolesni i nemoćni, prepušteni sami sebi, upozorava psihološkinja u Centru za socijalni rad, Milena Leković.
„Psihologija starenja proučava emocionalne, kognitivne i socijalne promjene koje donosi to doba. Posebno bih naglasila socijalni momenat u trenutku kada se završi profesionalni angažman i ode u penziju. Stara lica mijenjaju životni stil, mijenjaju se socijalni kontakti, a prijateljstva i druženja koja su bila intenzivna i svakodnevna proređuju se. Sa tim dolazi i do emocionalnih promjena, a kasnije mijenjaju se i kognitivne funkcije. U tom kontekstu, potrebna je velika podrška i razumijevanje, jer se suočeni sa svim tim, stari osjećaju stigmatizovano i neravnopravnim u društvu. To je uočljivo kada su u pitanju slavlja, rođendani, okupljanja, uvijek možemo primjetiti da su negdje izolovani, sjede u nekom ćošku, jer se plaše da su na smetnji, i po pravilu, kratko se zadržavaju. To nam šalje poruku da bi trebalo da obratimo pažnju i pokažemo razumijevanje. Sa druge strane, oni su svjesni, u najvećem broju slučajeva, da djeca i unuci rade, moraju da obavljaju sijaset svakodnevnih obaveza i da nisu u mogućnosti da adekvatno odgovore na sve njihove potrebe. Sve to često dovodi do depresije, koja može biti uvod u još ozbiljnije bolesti, a ne možemo zanemariti ni uticaj našeg mentaliteta i kulture u ovakvim relacijama, za razliku od istočnjačke ili zapadne. U Kini, Japanu, kada kažemo ‘starac’, to je ekvivalent za mudrost i prema takvim osobama se odnose sa dužnim poštovanjem. Kod nas je, nažalost, taj odnos često nipodaštavajući, a moramo imati u vidu da stari, koliko god godina imaju, žele pažnju, izlazak, druženje, razgovor, da pojedu picu, da se počaste slatkišem, a nama se čini da su njihove potrebe samo bazične. Da ne govorimo o zapadnjačkoj kulturi gdje ljudi u dubokoj starosti intenzivno žive, putuju, zabavljaju se. Kod nas, osim mentaliteta i tradicionalnih obrazaca, nažalost, za tako nešto je ograničavajući faktor i ekonomski momenat”, kazala je Milena Leković, psihološkinja u Centru za socijalni rad.
